Choć raczkowanie dziecka stanowi istotny etap rozwoju ruchowego, nie każde niemowlę nabywa tę umiejętność. Niektóre pociechy od razu zaczynają chodzić. Rolą rodziców jest jednak zachęcanie nowego członka rodziny do takiej aktywności, ponieważ jest to pierwszy krok na drodze do samodzielności. Kiedy dziecko powinno raczkować?
Raczkowanie a czworakowanie – poznaj różnice
Raczkowanie to złożony proces, który dzieli się na etapy. Pod koniec drugiego miesiąca życia maluszek, leżąc na brzuchu, unosi głowę. W 4 miesiącu niemowlę samodzielnie dźwiga klatkę piersiową. Z kolei między 6 i 9 miesiącem życia ruchy dziecka stają się coraz bardziej precyzyjne – pociecha potrafi obracać się z brzucha na plecy, kręcić wokół własnej osi, pełzać. Później następuje raczkowanie do tyłu. Czynności te stanowią wstęp do czworakowania, to jest naprzemiennego poruszania rączkami i nóżkami do przodu.
Wpływ raczkowania na rozwój
Kiedy niemowlę zaczyna raczkować, rodzice pękają z dumy. Samodzielne poruszanie się pozytywnie wpływa na układ kostno-szkieletowy, a ponadto przekłada się na funkcjonowanie układu nerwowego (koordynacja lewej i prawej kończyny wskazuje na współpracę obu półkul mózgu). Należy nadmienić też, że kiedy dziecko raczkuje, wzmacniają się mięśnie kręgosłupa pomagające w utrzymaniu równowagi.
Warto wspierać pociechę w pokonywaniu kolejnych przeszkód. W przypadku, gdy dziecko nie chce raczkować, mogą pojawić się u niego trudności, np. związane z oceną odległości. Specjaliści zauważają też, że jeśli nauka raczkowania zostanie pominięta, w późniejszym okresie u maluszków częściej występują kłopoty z czytaniem oraz pisaniem (choć nie jest to regułą). Dobrze więc skoncentrować się na tym, by etapy prowadzące do całkowitej pionizacji postawy przebiegały zgodnie z zaleceniami pediatrów.
Kiedy dziecko powinno zacząć raczkować?
Rodzice, obserwując rozwój swojego niemowlaka, z niecierpliwością oczekują na moment, w którym malec będzie się samodzielnie poruszać. Często zastanawiają się, kiedy dziecko zaczyna raczkować? Według lekarzy najczęściej dzieje się to w 9. miesiącu życia, ale jest to kwestia indywidualna i nie należy się martwić, jeśli maluszek nie opanuje tej umiejętności w wyznaczonym czasie. Zdarza się, że dziecko pełza, zamiast raczkować – w ten sposób młody człowiek przygotowuje się do czworakowania. Bywają jednak sytuacje, że pociecha od razu przechodzi z pozycji leżącej do stojącej, omijając raczkowanie. Takie zachowanie mieści się w normie, ale wielu pediatrów przekonuje, że etap ten dobrze wpływa na rozwój dziecka, dlatego warto uczyć maleństwo poruszania na czworakach, nawet jeśli będzie już samodzielnie chodzić.
Kiedy dziecko siada i raczkuje, zachowaj szczególną czujność!
Bez względu na to, w którym miesiącu dziecko zaczyna pełzać, raczkować lub siadać, warto zatroszczyć się o stworzenie dla niego przyjaznego otoczenia. Raczkowanie to niesamowite przeżycie, ale kiedy malec odkrywa nowe możliwości, może wydarzyć się wiele nieprzewidzianych zdarzeń. Szczególną uwagę należy zwrócić na przedmioty znajdujące się na wysokości wzroku. Stanowią one łatwy łup – pociechy nie mają oporów przed ściągnięciem wybranych rzeczy lub wzięciem do buzi drobnych elementów. Stąd też trzeba pozbawić raczkujące dziecko dostępu do ostrych lub małych przedmiotów.
Kiedy dzieci zaczynają raczkować, zapewnij im bezpieczną przestrzeń
Niezależnie, w jakim wieku dziecko raczkuje, trzeba zatroszczyć się o odpowiednie przygotowanie mieszkania. O czym musisz pamiętać, by zapewnić bezpieczeństwo dziecku:
- zamontuj zaślepki do gniazdek elektrycznych,
- zainstaluj barierki na schody (barierkę marki Lionelo białą lub szarą kupisz w sklepie 5.10.15),
- oklej kanty mebli specjalnymi osłonkami lub taśmą piankową,
- zastosuj blokady chroniące przed otwarciem szuflad i mebli.
Wspieraj rozwój malców!
Od kiedy dzieci raczkują, w życiu domowników wszystko się zmienia. Pociechy stają się coraz bardziej samodzielne. Rolą rodziców jest jednak nie tylko przyglądanie się ich postępom, ale również zapewnienie im optymalnych warunków do rozwoju. Warto zachęcać dzieci do sięgnięcia po zabawki lub grzechotki umieszczone w odpowiedniej odległości. Do dobrych praktyk zalicza się również częste kładzenie najmłodszych na dywanie lub macie. Nie można zapominać też o wygodnym stroju – ciasne dżinsy czy nieprzyjemna w dotyku bluza zniechęcają maluchy do pokonywania własnych ograniczeń.
